22.01. – 162. rocznica wybuchu Powstania Styczniowego, które rozpoczęło się w nocy z 22 na 23 stycznia 1863 r. W 33. punktach Królestwa Polskiego stoczono potyczki z udziałem łącznie 6 tys. powstańców. Główną i bezpośrednią przyczyną wybuchu powstania był dekret poborowy rządu cywilnego Aleksandra Wielopolskiego z 6 października 1862 roku o oddaniu 12 tys. wskazanych imiennie młodych mężczyzn do służby w armii rosyjskiej. Celem tego poboru miało być pozbycie się aktywnej części ludności, która przyczynia się do rozruchów publicznych. Wkrótce w nocy rozpoczęło się, wg ustalonych list, porywanie ludzi z mieszkań. Ujęto zaledwie 1657 wskazanych do poboru. Stosowano także łapanki. Pozostali wcześniej uciekali z Warszawy do Lasów Serockich i Puszczy Kampinoskiej. By przerwać branki, konspiracyjny Komitet Centralny Narodowy podjął niezwłocznie decyzję o wybuchu powstania z 22 na 23 stycznia, potwierdzając ją manifestem do narodu. Powstanie wybuchło, jednak sukcesy okazały się niewielkie. W sytuacji okupowanej przez wojska rosyjskie Warszawy, nie było szans na powodzenie walki niepodległościowej. W imię antynarodowych racji Wielopolskiego, postanie zakończyło się klęską, której konsekwencją była trzecia wielka fala zesłań w głąb Rosji. Różne szacunki mówią nawet o około 250 tysiącach zesłanych.
