2.09. – 1939 r. – utworzenie KL Stutthof na anektowanych terenach Wolnego Miasta Gdańska w miejscowości Sztutowo (36 km od Gdańska). Był to pierwszy i najdłużej istniejący niemiecki obóz tego typu na terenach wchodzących aktualnie w skład Polski. W czasie wojny przez obóz przeszło około 110 – 127 tysięcy więźniów pochodzących z 28 państw. Wśród nich najliczniejszą grupę narodowościową stanowili Żydzi. Natomiast największe grupy państwowe stanowili kolejno Polacy, obywatele Związku Radzieckiego, Węgrzy i Niemcy. Ocenia się, że blisko 65 tys. więźniów zginęło w wyniku chorób, ciężkiej pracy, fizycznego maltretowania oraz niedożywienia. Ewakuacje obozu rozpoczęto 25 stycznia 1945 r. przy liczbie 33.948 osób w Stutthofie i podobozach. Więźniów formowano w kolumny piesze, tzw. marsze śmierci, z których połowa umierała po drodze z zimna i wycieńczenia oraz drogą morską barkami i statkami – 3 maja 1945 r. nastąpił atak lotniczy samolotów brytyjskich na niemieckie statki cumujące w Zatoce Lubeckiej; w jego wyniku zostały zatopione „Cap Arcona” i „Thielbeck”, zginęło prawie 7 tys. więźniów z obozów Neuengamme i Stutthof. 9 maja 1945 r.– do Stutthofu wkroczyły oddziały wojsk radzieckich.
