9.12. – w 1922 r. na urząd prezydenta RP, połączone izby Sejm i Senat, wybrały Gabriela Narutowicza przewagą głosów koalicji składającej się z centro-lewicy i mniejszości narodowych (ukraińska, białoruska i niemiecka). Wywołało to masowe uliczne protesty i demonstracje przeciwko wynikowi wyborów. Jednym z istotnych zarzutów było, że Narutowicz jest masonem. Fakt ten pomijano publicznym milczeniem wówczas, a nawet przez obecnych historyków – zwolenników sanacyjnych rządów. Dowód historyczny przynależności Narutowicza do Wielkiej Loży Narodowej Rytu Szkockiego (loża „Prawda”) znaleźć można na str. 152 opasłej, starannie udokumentowanej źródłowo publikacji pt. „Polskie wolnomularstwo 1920 – 1938” autorstwa Leona Chajna, wyd. II, Czytelnik, Warszawa 1984 r. W dniu 16 grudnia 1922 r. nowo-wybrany prezydent udał się na otwarcie wystawy w gmachu Zachęty, gdzie został zastrzelony przez Eligiusza Niewiadomskiego, polskiego malarza, wykładowcę i krytyka sztuki, uczestnika walk o niepodległość Polski, skazanego 30 grudnia 1922 r. na karę śmierci, o którą sam prosił. Został rozstrzelany przez pluton egzekucyjny, z ostatnimi słowami na ustach „Ginę za Polskę, którą gubi Piłsudski”; Gabriel Narutowicz był kandydatem zaproponowanym przez Piłsudskiego,
9.12.- Międzynarodowy Dzień Przeciwdziałania Korupcji, święto obchodzone corocznie 9 grudnia, wyznaczone przez Zgromadzenie Ogólne ONZ podczas przyjęcia Konwencji Przeciwko Korupcji 31 października 2003 roku podpisanej przez 95 krajów w Méridzie w Meksyku.
Ta strona używa plików cookie w celu zapewnienia najwyższej jakości usług. Dalsze korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie oraz akceptację Polityki Prywatności.
