Tadeusz Sendzimir Sędzimir urodził się 15 lipca 1894 roku we Lwowie, zmarł 1 września 1989 w Jupiter, stan Floryda. Jest najbardziej znany z trzech wynalazków: metody ciągłego cynkowania ogniowego (proces Sendzimira), linii produkcyjnej do ciągłego walcowania blachy na zimno oraz walcarki planetarnej. W dobie współczesnej de-industrializacji Europy i Polski warto przypomnieć postać tego wybitnego Polaka, który przyczynił się do rozwoju ludzkości.
Urodził się we Lwowie, w rodzinie Kazimierza Sędzimira i Wandy z Jasłowskich. Ojciec był urzędnikiem państwowym w biurze nadzoru kopalń soli. Oboje rodzice po skończonej edukacji w Krakowie i we Wiedniu. osiedlili się na stałe we Lwowie. Rodzina Sędzimirów wywodzi się ze starej polskiej szlachty pieczętującej się herbem Ostoja. Był najstarszym z czworga rodzeństwa i ukończył Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej. Dwukrotnie żonaty: z Rosjanką Barbarą Alferieff – ze związku urodził się syna, druga żoną była Francuzka Berthą Madelaine Bernod z którą mieli 2 synów i córkę.
W Polsce największą zasługa było wprowadzenie walcarki Sędzimira. To uruchomione w hucie Pokój w Nowym Bytomiu urządzenie, w 1932 roku zmieniło losy przemysłu stalowego.
Zanim do tego doszło Tadeusz Sędzimir mając lat 24 założył w Szangchaju firme Sendzimir Mechanical Works (Sendzimay Chi Ch Chang) zajmująca się produkcją elementów metalowych do linii telefonicznych i energetycznych. Szybko korodujące elementy metalowe w tropikalnym klimacie Azji skłoniły Sędzimira do prac nad zabezpieczeniem metalu przed warunkami atmosferycznymi.
Wyjechał do Stanów Zjednoczonych by dostać wsparcie w realizacji swoich pomysłów jak ciągłego walcowania i cynkowania blachy w atmosferze beztlenowej oraz walcarki do cienkich blach. Niestety jego próby spełzły na niczym. Jednak czas spędzony nad oceanem pozwolił mu się zapoznać z najnowszymi osiągnięciami Irwinga Langmuira, późniejszego laureata Nagrody Nobla.
Wróciwszy w 1930 roku do kraju dostał pomoc od swojego sąsiada ze Lwowa Tadeusz Kudelskiego, doradcy ekonomicznego w kancelarii prezydenta Mościckiego.
Dzięki uzyskanej protekcji i pomimo szalejącego kryzysu otrzymał wsparcie od Zdzisława Inwalda, właściciela firmy Polski Przemysł Cynkowy. W ten sposób uruchomiono wspomnianą walcarkę.
Wkrótce w Kostuchnie koło Katowic ruszyła też pierwsza w świecie linia do cynkowania blach w atmosferze beztlenowej. Wraz z połączeniem jej metodą walcowania dało to unikalny na świecie produkt. Blacha z Kostuchny budziła zachwyt jakością i łatwością montażu. Pokryto nią np. dach krakowskich Sukiennic.
W połowie lat 30-tych delegacje inwestorów z Europy i Stanów Zjednoczonych zaczęły się pojawiać w Nowym Bytomiu i Kostuchnie. Tadeusz Sędzimir zdecydował się odsprzedać prawa patentowe do swoich wynalazków firmie Armco Steel Corporation z Ohio. W 1936 roku została otwarta pierwsza amerykańska cynkownia korzystająca z technologi Sędzimira. Dzięki uzyskanej przewadze technologicznej Amerykanie mogli wytwarzać wiele niezbędnych dla armii rzeczy odpornych na rdzę, jak kanistry, super-lekkie radary lotnicze.
Jeszcze przed rozpoczęciem II wojny światowej Tadeusz Sędzimir zamieszkał w Stanach Zjednoczonych, gdzie do końca życia ulepszał swoje wynalazki. Jest jedną z pięciu osób, które wywarły największy wpływ na przemysł stalowy.
Wspominając wielkiego inżyniera i wynalazcę, uświadommy sobie, że jednym z wielu, bardzo wielu Polaków dających swój wkład w rozwój ludzkości i Polski. Bądźmy z niego dumni. Chociaż łezka w oku się kręci, co zrobiono z przemysłem stalowym w Polsce.
