Dzień 17 stycznia 1945 roku wiąże się z wyzwoleniem naszej stolicy Warszawy.Jeden wróg wycofał się,po wyzwoleniu nadszedł drugi. Jakie gorzkie to było wyzwolenie. Pięć miesięcy wcześniej rozpoczęło się Powstanie Warszawskie zakończone w październiku, straszliwymi stratami. Przez kilka miesięcy Niemcy dokonali całkowitego zniszczenia lewobrzeżnej części miasta. Ocalałych mieszkańców wysiedlono. Miasto zostało zdobyte praktycznie bez ciężkich walk. Największe straty żołnierze polscy z 1 Armii Wojska Polskiego ponieśli z powodu pozostawionych min pułapek. Zginęło ponad 100 polskich żołnierzy.”Morze ruin” zostało oswobodzono.
Mieszkańcy natychmiast zaczęli wracać do domów często zastając ruiny i zgliszcza, ale nie opuścili Warszawy. Pod koniec stycznia 1945 miasto zwiększyło liczbę mieszkańców o ponad 20 tysięcy, wliczając 140 tysięcy prawobrzeżnej Warszawy.
„Właściwa” władza wykorzystała to propagandowo, Organizując dwa dni później defiladę w Alejach Jerozolimskich.
W mieście większość zachowanych budynków została zajęta przez aparat bezpieczeństwa Związku Radzieckiego, kontynuując rozprawianie się z Polakami. Nowa władza osiedliła rzesze aparatczyków wiadomego pochodzenia. Niestety ich potomkowie wciąż dzierżą dzisiaj władzę w Warszawie i w kraju.
Data 17 stycznia 1945 wydaje się mało istotna dla niektórych, jednak jest ważna. Bo wystarczyło odzyskać miasto, pomimo okrutnej okupacji okresu stalinizmu.Naród Polski odbudował swoją stolicę w ciągu 30 lat. Obecnie panuje przekonanie, ze wszystko straciliśmy. Rodacy, kiedy przyjdzie czas i okoliczność odbudowy, odbudujemy nasz kraj, Polskę. Jak wcześniej odbudowaliśmy Warszawę. Życzmy sobie by opaczność dała na trochę swobody i wpływu na los narodu polskiego.
Robert
