Żywiec powstał na przełomie XIII i XIV wieku. Nazwa wywodzi się od rzeczownika „żywiec”, staropolskiego określenia żywego inwentarza, co ilustrować może głowa tura w herbie miasta. Nawiązuje to, do powszechnej tam hodowli bydła, owiec i trzody chlewnej. Pradawną kolebką miasta Żywca, jest wzgórze Grojec, które zostało zasiedlone przez starożytnych Celtów. Istniała na nim wczesnośredniowieczna warownia. W 1462 r. gród zniszczyły wojska Kazimierza Jagiellończyka. W pradawnym czasie osada jeszcze nie miała żadnej nazwy i jak głosi legenda pewien młodzieniec powiedział do mieszkańców – wybiorę się na górę Grojec i tam może coś wymyślę. Jak powiedział tak zrobił. Jak wszedł na szczyt góry, skąd roztaczał się piękny widok zobaczył płaczącą młodą kobietę. Kim jesteś zapytał, dlaczego płaczesz, czy ktoś cię skrzywdził? Kobieta odpowiedziała – jestem leśną nimfą, a na imię mi Żywia i jestem bardzo nieszczęśliwa. Mam wiele sióstr, każda z nich ma w opiece jakąś osadę, tylko ja jedyna, nie mogę znaleźć miejsca dla siebie. Chłopak słysząc te słowa i pamiętając to, po co udał się na górę natychmiast zaproponował Żywii, aby to ona właśnie została patronką osady, z której pochodził. Żywia z wielką radością zgodziła się na tę propozycję. Młodzieniec wrócił do miasteczka z wiadomością – mamy opiekunkę Żywię! Ucieszyło to wszystkich mieszkańców, i od tej pory leśna bogini opiekowała się
miasteczkiem i mieszkańcom wiodło się coraz lepiej. Z wielkiej wdzięczności nadano osadzie nazwę Żywiec, pochodzącą od jej imienia. Żywia jest związana z wiosną i kojarzy się pozytywnie.
Żywia oznacza kobietę energiczną, pełną życia, chętnie opiekującą się innymi. Tyle legenda, jak było naprawdę, możemy tylko snuć domysły.
Agent Polski Radioslider
