Urodzony 9 grudnia 1894r. we Lwowie w tradycyjnej dużej rodzinie (siedmioro braci), wychowany w duchu kresowego patriotyzmu. Mjr Adam Łukasz Królikiewicz, wybitny polski sportowiec i ambasador polskości, na arenie międzynarodowej.
Jego największym osiągnięciem sportowym, było zdobycie brązowego medalu podczas igrzysk olimpijskich w Paryżu 1924r był to pierwszy medal olimpijski w dyscyplinie indywidualnej. Adam Królikiewicz był też jednym z twórców, polskiej odmiany naturalnej szkoły jazdy, Federico Capriellego. Brał udział w produkcjach filmowych. Był konsultantem do spraw jeździectwa, w filmie Podhale w ogniu z 1955, jako aktor wystąpił w filmie Rancho Texas z 1958.
Wstąpił do I Brygady Legionów Polskich (3 sierpnia 1914), najpierw do oddziału strzeleckiego, a potem konnego. Tam po raz pierwszy wsiadł na konia i zapoznał się z jeździectwem, które stało się pasją jego życia. Brał udział w bitwie (23 czerwca 1915) o wieś Kunice pod Sandomierzem, za czyny bojowe otrzymał krzyż Virtuti Militari V kl. Potem pobierał nauki w Oficerskiej Szkole Kawalerii przy 1 puł. Legionów (1917), a po wstąpieniu ochotniczym do Wojska Polskiego (10 grudnia 1918) kształcił się dalej w Oficerskiej Szkole Jazdy w Starej Wsi pod Warszawą(1919-1920). Awansował: ppor. (1919), por. (1920), rtm. (1924), mjr (1933), wiążąc służbę z doskonaleniem swojego jeździeckiego mistrzostwa sportowego i poszukiwaniem nowych, doskonalszych metod w szkoleniu zawodników i oficerów służby czynnej.
Adam Królikiewicz stworzył, oryginalny polski system szkolenia jeździeckiego, który przedstawił w pracy „Jeździec i koń w terenie i w skoku. Metody przygotowania i zaprawy” (Warszawa 1936, 1958). Mógł go realizować w praktyce pełniąc funkcję komendanta Szkoły Jazdy Konnej oraz szefa Ekwitacji w CWK w Grudziądzu (1934-1939). W latach 1920-1926 Królikiewicz wziął udział w 94 konkursach jeździeckich, w których zdobył 81 wyróżnień i 24 pierwsze miejsca w konkursach międzynarodowych. Zwyciężał nie tylko na torach włoskich, gdzie był najbardziej znany (Nicea, Rzym, Mediolan, Neapol), ale także w Nowym Jorku (1926), Lucernie (1924), Londynie i Aldershot (1925), a ponadto w Rydze, Tallinie, Brukseli, Budapeszcie, Bukareszcie, Berlinie. Znacznie mniej znaczących zwycięstw odniósł w kraju gdzie zdobył: Puchar Narodów wraz z S. Starnawskim i K. Szoslandem (1927), tytuł mistrza Polski w WKKW (1932) i brązowy medal mistrzostw Polski w skokach przez przeszkody (1931). W konkursach o Puchar Narodów startował 18 razy (1923-1933), zwyciężając 4-krotnie (1925, 1928 Nicea, 1926 Nowy Jork, 1927 Warszawa). Obok „Picadora” podstawowym jego koniem był jeszcze „Jasiek” (pochodzenia węgierskiego, wyciągnięty ze stajni w majątku koło Włodawy, służył w 1 p. Szwoleżerów).
Po zakończeniu kariery sportowej poświęcił się pracy szkoleniowej w dziedzinie jeździectwa. Po kampanii wrześniowej 1939 zamieszkał w Krakowie, gdzie po zakończeniu wojny pracował jako instruktor i trener oraz organizator sportu jeździeckiego.
Podczas udziału w filmie „Popioły” (jako jeździec w scenach batalistycznych) uległ tragicznemu wypadkowi. Po długotrwałej chorobie zmarł w Konstancinie k. Warszawy 4 maja 1966 i pochowany został na cmentarzu salwatorskim w Krakowie. Obok orderu VM V kl. posiadał Gwiazdę Rumunii, Corona d’Italia, Legię Honorową, szwedzki Krzyż Królewski, złoty i srebrny Krzyż Zasługi, Krzyż Walecznych z mieczami (dwukrotnie), Krzyż Niepodległości, Honorową i Wielką Złotą Polską Odznakę Jeździecką oraz tytuł Zasłużonego Działacza Kultury Fizycznej.
Bohater czasów wojny i pokoju. Oby przyszli bohaterowie mogli brać przykład z majora Królikiewicza i zdobywać chwałę dla Polski, na arenach sportowych, nigdy już wojennych.
Cześć i chwała bohaterom.
